Αγαπημένα μου εκτάκια,
Δύσκολες στιγμές για όλους…. Περίεργα τα συναισθήματα.. οι σκέψεις…. Οι λέξεις δείχνουν να μη μπορούν να εκφράσουν το πως βιώνει ο καθένας από μας τις νέες καταστάσεις.Ίσως οι εικόνες.. η μουσική… ο ήχος της σιωπής μιλούν καλύτερα..Σας γνώρισα τον Σεπτέμβρη και σίγουρα είμαι πιο πλούσιος άνθρωπος σήμερα.. Οι καλές και οι κακές στιγμές μας..
Όταν μπαίνεις σε μια τάξη κι έχεις γύρω σου αρκετά ζευγάρια μάτια
- να σε περιεργάζονται από την κορυφή ως τα νύχια,
- να προσπαθούν να καταλάβουν τι είδους άνθρωπο έχουν απέναντί τους,
- να “σκανάρουν” αυτή την αγγλικού που εμφανίστηκε μπροστά τους και ..”υποστηρίζει” ..ότι ..νοιάζεται,
- άλλους να σε ακούν προσεκτικά και να πείθονται σχετικά γρήγορα και
- άλλους να ασχολούνται με ότι μπορείς να φανταστείς.. εκτός από το “μάθημα”
Τότε δεν έχεις παρά να τα δώσεις όλα! και πιστέψτε με αυτό κάνω 25 χρόνια στην εκπαίδευση.. τα δίνω όλα..ή τουλάχιστον προσπαθώ! Και πιστέψτε με, παίρνω πολλά!
Το χαμόγελο, την τρυφερότητα, την εμπιστοσύνη, την αγκαλιά, την αληθινή καλημέρα, την αγάπη.. τόσες στιγμές που δε χωράνε εδώ…Πώς να μην είμαι λοιπόν πιο πλούσιος άνθρωπος? η καρδιά και το μυαλό μου είναι τόσο ..πλήρη!Είστε ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστοί και μοναδικοί για μένα γιατί ως τώρα έχουμε μοιραστεί πολλά και θα.. μοιραστούμε κι άλλα!Με τα φτερά της φαντασίας και τη σιγουριά που δίνει η αγάπη ας βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στην αυριανή μέρα… και θα είναι σίγουρα καλύτερη!
Σας αγαπώ και μου λείπετε!
Αυτά για σήμερα!
TO BE CONTINUED…..
η κα
Αφροδίτη σας!!!